Zomaar dankbaar
Er zijn zo van die dagen dat ik dankbaar ontroerd - of ontroerend dankbaar - ben om wat er zomaar komt binnengewaaid in mijn mailbox. En dan nog tweemaal deze week. Als twee stralen herfstzon die onverwachts komen schijnen tussen de drukte van de vallende kleurenpracht.
"Dag Mieke,
...Even afstand nemen kan zo helend en bevrijdend zijn. Terug in mijn eigen kracht komen en lessen leren voor mezelf. Dankbaar zijn voor al de triggers die op mijn pad komen. Me goed laten omringen en mezelf verzorgen op alle vlak. Doen wat ik graag doe, zalig. De inzichten die in mij zitten, integreren. Werken met hetgeen jij me hebt aangeleerd. Openstaan om me verder te verrijken bij jou. Maar voor nu, bij volle maan, mentale energie voelen om te schrijven naar fijne warme mensen zoals jij. Dank je wel..."
"Dag Mieke,
Mindfulness is dankzij jou niet meer weg te denken uit mijn leven. Niet dat ik dagelijks op mijn matje zit of lig maar er is wel elke dag iets dat ik in mijn leven kan gebruiken en nodig heb. De lessen Mindfulness in het borstkankertraject hebben dankzij jou een diepe indruk op mij nagelaten. Wij zijn nu vier jaar verder sedert de diagnose en het gaat redelijk met mij. Moeheid en spierpijnen zijn nog dagelijks aan de orde maar wandelen en genieten van de mooie natuur is er ook. Intens bedankt voor de fijne tijd die je toen gaf en nog maandelijks geeft in je blog. Dikke knuffel..."
Aan wie laat jij vandaag weten dat je dankbaar bent om wat hij/zij voor jou betekent? Want het is waar: "geef iets of iemand aandacht en er wordt aan weerszijden gegroeid" (Wouter Deprez).