Jubileumjaar
Nu 2021 zich stilaan sluit, blik ik terug op tien jaar als Trainer in Mindfulness. Hiervoor dook ik in het archief van mijn geheugen.
Tien jaar en zoveel mijlpalen meer. Per jaar zet ik er enkele in de schijnwerpers:
2011: afronden van mijn opleiding Mindfulness en starten als freelance bij ITAM onder de dierbare en duurzame hoede van Björn Prins; mijn allereerste professionele training Mindful@home gaat van start;
2012: de eerste keer Mindful@school, een kindje dat ik met trots boven de wieg hang;
2013: de eerste van vele reeksen, kilometers en organisaties Mindful@work; mijn twee passies van lesgeven en Mindfulness komen tesamen en ik word gastdocent op Arteveldehogeschool Gent en op Vives Hogeschool Kortrijk;
2014: de deuren van mijn praktijkruimte - Het Zenhuisje - gaan open; gedaan met begeleiden in de living of op de zolderkamer;
2015: een compassietraining zet de toon voor vele volgende opleidingen: stress & burn-out coach, inspirerend coach, wandelcoach, talentmanagement, positieve psychologie;
2016: congres Mind & Life Europe met His Holiness the 14th Dalai Lama, alsof het gisteren was;
2017: de overstap naar bijberoep om gezondheidsredenen en het moeilijke zoeken naar een evenwicht tussen diverse jobs; mijn eerste training op oncologie in AZ Sint-Lucas, later in AZ Maria Middelares;
2018: mijn 48ste verjaardag vier ik op een retraite met de Zen Peacemakers in Cadzandie; ik laaf me aan de inspiratie van Roshi Joan Halifax, Sensei Irène Bakker en Roshi Frank De Waele; een bijzonder uniek verjaardagscadeau;
2019: het vroegere postgraduaat Mindfulness is meegegroeid met de tijd o.v.v. The Human Centered Organisation en ik maak er dankbaar opnieuw deel van uit;
2020: op mijn 50ste vier ik het leven in het Tinnenpottheater met een uitzonderlijke combo van zen en cultuur samen met Roshi Frank De Waele en Bart Moeyaert; ik schrijf voor die gelegenheid '50 Tinten Mie', een verzameling van 50 schrijfsels, niet toevallig vaak over Mindfulness;
2021: de overstap opnieuw naar hoofdberoep en ervaren dat het goed is om één betrokken focus te hebben.
Die focus bracht me in 2021 naar keihard zaaien met als bijzondere oogst: verbinding. Zo maak ik sinds december van dit jaar deel uit van het energieke en bezielende team van experts van Springbok Coaching, startte ik als loopbaancoach bij Coachbureau en mag ik me deel noemen van een psychologenpraktijk in Evergem.
Eén donkerrode draad doorheen dit alles: Mindfulness.
Achterom kijken en successen vieren, verwarmt het hart en geeft goesting naar de volgende tien jaar.
Stilstaan doe ik vooral ook bij de één voor één ongeveer 2200 mensen (jaja, omg, ik telde ze na :-)) bij wie ik in de loop der jaren een zaadje Mindfulness heb mogen planten. In groep, individueel, in zalen overal te lande, in mijn zenhuisje dichtbij. Stuk voor stuk zijn zij schakels in mijn proces als trainer en als mens. Bladerend in mijn herinneringen komen zoveel dankbare momenten in mijn gewaarzijn tot leven: via namen, gezichten, verhalen, contexten, getuigenissen, plaatsen, anekdotes, ... . Memorabelheden die ik tot altijd in mijn hart bewaar of vereeuwigd heb in een blog, zoals deze:
elk einde een nieuw begin
emoties
being with was meant to be
ode aan het leven
mindfulness on the spot
Nooit heb ik ook maar enigszins kunnen bedenken dat mijn eerste ontmoeting met Mindfulness in 2008 bij Edel Maex tot dit pad zou leiden. Sindsdien mocht ik mij bij vele andere gidsen in levende lijve voeden: Thich Nhat Hanh, Jon Kabat-Zinn, Mark Williams, Tara Brach, Jack Kornfield, David Dewulf, Frits Koster, Sybille Decoo, Kristina Dekelver, de andere grote inspirators die je kon lezen in mijn mijlpalen en de vele collega's trainers en medecursisten.
Hoe het pad verder zal lopen, is voor mij, voor ieder, een niet weten. Wat ik wel weet, is dat er een grote nieuwsgierigheid en een gezond vertrouwen naar de toekomst is. Om het met de woorden van Bart Moeyaert te zeggen (Uit 'Fiets'):
"...
er is altijd wel iets
wat ik nog niet kan
nog lang niet weet
of beter niet zeg
mag ik nu het stuur
dan slingert het pad
en tingelt mijn bel
ik ga naar een plek
waar ik nooit ben geweest
en fiets ik verkeerd
is dat pech, maar niet erg
wat ik zie hou ik bij
een berg heeft een top
en de wereld krijgt mij."